„Wiem, że może dziś nie znaczę dla Ciebie nic, wiem, że to, co przeżywam, to tylko mój problem, ale proszę Cię o chwilę, o dwie minuty. Przeczytaj moją historię i daj mi szansę, to moja jedyna nadzieja na życie.

Mam na imię Luna i wiem, że przegrałam dziś wszystko. 18 lat minęło, a ja nie wiem co to szczęśliwe życie, bo takiego nigdy nie miałam. Nie przeżyłam go na zielonych łąkach wraz z przyjaciółmi, nie widziałam letnich wschodów słońca, promienie nie opatulały mojego ciała, bo zawsze żyłam w piekle, które było bardzo zimne.

Mój gospodarz nie miał lekkiej ręki, pracowałam w polu, mimo że nie potrafiłam, ciągałam bryczkę, mimo że jestem na nią zbyt słaba, a kiedy zaniemogłam i zaczęłam się starzeć, oddali mnie tutaj. Do miejsca, gdzie brud, pleśń i zimno, to twoi najlepsi przyjaciele. Ale to nie jest najgorsze, bo tuż za rogiem swoje ręce zaciera już śmierć, która czeka, by mnie zabrać w otchłań. Tak bardzo się jej boję…

Nigdy nie zrozumiem, dlaczego ten świat jest dla mnie taki trudny. Nie potrafię zbyt wiele, nie mam również do zaoferowania nic prócz mojej obecności. Chciałam tylko kochać i być kochana, ale tej miłości nigdy nie dano mi poznać. Tak jak życia, które nie polegałoby na pracy i bólu. Strach towarzyszył mi każdego dnia, kiedy tylko czułam na sobie wzrok ludzi. Mogło się wydarzyć wszystko, ale stało się najgorsze, i moje życie dziś jest już nic niewarte.

Doskonale wiem, że mnie tutaj nie chcecie, stanęłam w kolejce za innymi. Takimi samymi jak ja, którzy na ten świat przyszli niechciani. Nie potrafię Cię poprosić o pomoc, nie wykrzyczę światu, jak bardzo się boję. W milczeniu odejdę z tego miejsca, a zdjęcia będą po mnie jedyną pamiątką. Tak bardzo nie chcę umierać, ale wiem, że nie ucieknę. Ludzie są zbyt silni, a ja zbyt słaba”.

18-letnia Luna z gospodarstwa, w którym spędziła całe życie, idzie dziś na rzeź. Historii takich wiele w naszym kraju, kiedy zwierze jest już jedynie wrakiem i zużytym narzędziem dla człowieka, nie ma żadnych szans na godną emeryturę. Nie wielu ma w planach utrzymywać później swojego przyjaciela, który poświęcił całe życie, by pomóc. Mimo że nie miał wyboru, dziś odwdzięcza się mu jedynie zsyłką do rzeźni. Luna jest jednym z tych koni, któremu zmarnowano życie i bez podziękowań odstawiono do handlarza. Jej życie handlarz wycenił na 7500 zł. Jutro jest zaplanowany transport, nie będę Wam obiecywała, że damy radę ją uratować, bo tego nie wiem. Ledwo co udało nam się spłacić Jadzię i Wojtusia, wiem, że może być bardzo ciężko. Handlarz zgodził się na odroczenie wyroku po wpłacie 2000 zł zaliczki. Bez pieniędzy nie będzie dyskusji, nie będzie szansy na ratunek, nie będzie nic. Taki jest warunek…

Kochani, Luna nie ma nikogo, kto stanąłby dziś w jej obronie, ani pieniędzy na swój wykup. Możemy jej wspólnie podarować tę szansę, jeśli tylko zechcecie. Garstka ludzi może jeszcze zmienić wszystko. Bardzo dziś proszę, pochylcie się nad bidulką. Każdy grosik i udostępnienie to dla niej duża nadzieja.