Dziesiątki godzin spędzonych z dziećmi, odwiedzonych setki przedszkoli, wiele spełnionych dziecięcych marzeń i na końcu bezmyślnie wbity nóż w serce Plastusia. Malutkiego kucyka, który wiele lat bawił i uczył nasze najmniejsze pociechy, które widziały w nim największe piękno, tylko dorośli już go nie potrafią dostrzec. Dlaczego? Dlaczego Plastusia trzeba zabić? Dlaczego trzeba odebrać mu, wszystko, co ma? Dlaczego nie można dać mu tego, czego takie kucyki jak on, pragną najbardziej? Dlaczego nie może być wolny i szczęśliwy, kiedy spotkała go starość, która odwiedzi nas wszystkich…

Kochani, Plastuś był ulubieńcem. W okolicznej wsi znały go dzieciaki mniejsze i większe, właściciele wozili go też do szkół i przedszkoli, bo każdy wiedział, że on nikomu krzywdy nie zrobi. To spokojny koń, który kochał ludzi i pragnął być blisko nich. Jednak kiedy przyszła starość, Plastuś posiwiał, okulał, postanowiono wymienić go na lepszy i bardziej sprawny model.

Dlatego dziś ten biedaczek stanął u handlarza. Sprzedano go za niewielkie pieniądze, byle tylko pozbyć się problemu. Nikt nie chciał utrzymywać go, kiedy nie przynosił zysków i nie był żywą reklamą. Plastuś przegrał, tak jak przegrało tysiące takich, jak on. Tylko że jemu jeszcze możemy pomóc. O to dziś chciałam Was poprosić, byście pomogli mi go wykupić i podarować spokojną emeryturę wśród wśród takich jak on. Tych, o których świat zapomniał, a ludzie skazali na śmierć. Tych, które dziś dzięki Wam mają spokojne życie, gdzie nikt im już nie zagrozi. Plastuś może do nich dołączyć.

Handlarz powiedział, że z dowozem do mnie cena za życie Plastusia to 2100 zł. I chce zaliczkę w wysokości 1000 zł. Jednak musi być wpłacona najpóźniej do końca dnia, bo on nie zamierza się ociągać z interesami i chce dokończyć go jak najszybciej.  Po wpłacie zaliczki, na pewno handlarz będzie chciał też szybko dopłatę reszty.

Wiem, że wiele razy już udowodniliście mi, że potrafimy zdziałać cuda, jeśli tylko się chce. Proszę, niech ten cud i tym razem pojawi się dla małego Plastusia. On był cudem dla dzieci, przez wiele lat, największym szczęściem i najwspanialszym przyjacielem. A dziś? Dziś dla wielu to tylko kawał mięsa, który za chwilę i tak trafi na rzeźnicki hak… To nie może się tak skończyć.