Jesienne popołudnie, podwórko handlarza spowite mrokiem i zalane kałużami po deszczu. W tle słychać głośne dyszenie i rżenie przerażonych zwierząt. Tutaj śmierć jest stałym gościem, który przychodzi jak do siebie i zabiera wszystko, co najcenniejsze.

Gdy otworzyły się drzwi, a handlarz krzyknął, Mirabelka wzdrygnęła się przerażona i odwróciła głowę w stronę ściany, by nie patrzeć na oprawcę. Ma ponad 26 lat, widać, że wiele przeszła, handlarz odkupił ją zza granicy, gdzie latami uczyła dzieci i młodzież. Jej kariera zakończyła się, gdy przestała dawać radę, opadała z sił i nie chciała współpracować. Ponad 20 lat wyzysku, nie wystarczyło, by Mirabelka kupiła sobie godną emeryturę i spokojną starość. Nawet po tylu latach pracy, człowiek nie poczuł się do odpowiedzialności, by podarować jej, choć parę lat spokoju i tym samym odwdzięczyć się jej za cały włożony trud.

Waga handlarza wyceniła życie Mirabelki na 5300 zł. Za 2000 zł zgodził się odroczyć termin jej wywozu na rzeź. Zaliczkę muszę wpłacić do 24 listopada. Zawsze kiedy staram się pomóc staruszkom, on podkreśla, że nigdy nie zrozumie, dlaczego tak zależy mi na emerytach, które nie dadzą żadnych korzyści, a jedynie trzeba je utrzymywać. Jeśli dalej będziemy utrzymywać taką narrację, to nigdy nic się nie zmieni.

Ja się nie godzę na takie traktowanie zwierząt, wiek nie powinien oznaczać wyroku, niezdolności do pracy to pewna śmierć w tym świecie i niewiele ludzi pragnie lepszej rzeczywistości dla tych biedactw, które nie są niczemu winne.

Kochani,  jeśli zbierzemy zaliczkę, handlarz da mi kilka dni na spłatę reszty. Wiem, że Mirabelka jest stara, ale zasługuje na to, by w tym życiu jeszcze poczuć się kochana i wolna. Podarujmy jej to, za lata pracy i wysiłku, jaki włożyła w to, by ktoś poczuł się dobrze. Odwdzięczmy się jej i dajmy żyć. Ona też chciałaby być szczęśliwa, a tak niewiele brakuje, by to szczęście jej odebrać.