Półmrok w oborze handlarza, fetor, który niesie się już od progu podwórka to nie zapach zgniłej słomy, czy obornika. To zapach śmierci, który w nos i oczy kłuje bardziej, niż wszystko, co można sobie wyobrazić.

Właśnie wyjechał kolejny transport, minęłam się z nim na drodze, widziałam kolejne konie, które nie miały tyle szczęścia i nikt nie zdoła im już pomóc. Prawdopodobnie już nie żyją, nie wiem, ile ich mogło być. Może 5 może 10, a może 15… Wszystkie tak samo się bały i nie chciały umierać. Wszystkie miały historię i zniosły wiele cierpienia.  Ale tutaj to nikogo nie interesuje. Każdy tydzień to kolejne transporty i w następstwach kolejne stracone życia.

W obórce, w której nie spodziewałam się nikogo, stał jedynie Grzesio. Handlarz nie puścił go teraz, bo woli go podtuczyć, by zarobek był jeszcze większy. Być może to właśnie ta decyzja sprawiła, że uda nam się pomóc chociaż jemu. Koń nie rusza się z miejsca, jest uwiązany na krótkiej linie do zardzewiałej rury. Ma nie wychodzić, jak najmniej się męczyć, by nie tracić cennej masy. Ma jeść i tyć jak najwięcej i jak najszybciej. 

Gdy spytałam o cenę i możliwość wykupu, handlarz zaśmiał się jedynie arogancko i stwierdził, że mnie nie stać, bo już mam inne terminy. Nalegałam, by powiedział, by dał mi szansę, by pozwolił uratować biednego Grzesia…

Cena to 10800 zł, zamurowało mnie to, bo nie wiem, czy dam radę, nie mam skąd wziąć takich ogromnych pieniędzy. Jedyne co mogę zrobić, to opowiedzieć Wam o tym biednym koniu i spytać, czy zasłużył na Waszą pomoc. Być może tak się uda coś zrobić.

Historii Grzesia nie znam, handlarz nie chciał tracić czasu, jedynie zdążyliśmy się rozliczyć i ustalić, że jeśli Grzesio ma nie wyjechać we wtorek 5 marca do rzeźni, musi na stole być 2500 zł zaliczki. Nie mniej i nie później. Musiałam zgodzić się na takie warunki, mimo że każdy kolejny dzień to ogromny stres i masa pracy, by nie zawieźć. Tylko tak mogę mu pomóc.

Moi drodzy, Grzesia być może ocalił fakt, że handlarzowi zbyt mało na rzeźnickiej wadze, być może… Wszystko zależy teraz od tego, czy zdążymy z zaliczką do przyszłego tygodnia. Jeśli tak, handlarz da nam kilka dni na spłatę reszty. Łatwo nie będzie, bo kwota jest ogromna, ale warto spróbować. Nic do stracenia nie mam, a Grzesio ma tak naprawdę wszystko. Proszę, pomóżcie podarować mu życie. Musimy spróbować go ocalić. Każdemu należy się lepszy los i szansa na dobre życie, a on sam nie da rady o to zawalczyć.