Muza wpatruje się we mnie maślanymi oczami, jakby błagała o dotyk, o uwagę, a może o odrobinę czułości. Nozdrza poruszają się powoli i głęboko, jakby chciała wciągnąć mój zapach.

Zaczyna cichuteńko rżeć.

Podchodzę i przytulam ją bardzo mocno. Z jej płuc dobiega głębokie westchnięcie, jakby spadł jej z serca ogromny kamień.

Z moich oczu płyną łzy, jestem tak samo wzruszona, jak Muza. Stoimy tak bardzo długo.

Ile ta biedaczka stoi sama w boksie, bez kontaktu z innymi końmi i człowiekiem? Jak bardzo musi być samotna? Jaka jest jej historia? Ile złego wycierpiała w swoim życiu?

Tego nie wiem. Handlarz nie chce mi powiedzieć, skąd ją kupił i jaki był powód sprzedaży. Pewnie to jakaś smutna historia.

Błagam go, żeby pozwolił mi ją zabrać, chcę, żeby poczuła się bezpiecznie. Basia na pewno ją pokocha od pierwszego wejrzenia. Muza ma coś takiego pięknego w sobie, że nie mogę się z nią rozstać.

Lecz handlarz jest bezwzględny, płacz i błaganie nic nie pomoże. A nawet może zaszkodzić, bo jest niedowartościowanym człowiekiem z kompleksami i uwielbia dręczyć ludzi i zwierzęta.

Życie Muzy kosztuje 6800 złotych. Już wpłaciłam 800 złotych zalioczki, a dziś muszę wpłacić ratę 3000 złotych. Na ten moment brakuje mi 650 złotych.

Bardzo Was proszę o ratunek dla Muzy! Serce mi pęka, kiedy to piszę.