Drodzy Moi,

gdy dziś rano byłam u handlarza się rozliczyć, przez bramę wjechał samochód. Z podrdzewiałego blaszaka wyszedł mężczyzna, o tęgiej budowie podszedł do paki i ku mojemu zaskoczeniu wyszarpał z niej osiołka. Zdenerwowałam się bardzo, bo poznałam tego malca. Był u handlarza w lipcu, wtedy robiłam mu zdjęcia, bo miał iść na rzeź, chciałam Was prosić o pomoc. Jednak udało mi się znaleźć prywatną osobę, która kupiła Wojtusia — bo takie imię dostał ten maluszek. Byłam taka szczęśliwa, że kolejny zwierzak jest bezpieczny.

Patrząc dzisiaj na tego maluszka, który stał przy samochodzie na trzęsących się nogach, nie wiedziałam, co się stało, skąd on znowu tutaj? Chwyciłam więc za telefon, by dzwonić do tych ludzi, którzy go wtedy kupili, ale odrzucali połączenia. Spytałam mężczyzny, który przywiózł Wojtusia, skąd go ma. Podał miejscowość, z której go zabrał. Już wiedziałam, czemu nie odbierali. To ci ludzie, którzy tak niedawno zapewniali mnie, że mogę im zaufać, bo oni nigdy nie pozbyli się żadnego zwierzęcia, sprzedali go z powrotem na rzeź. Uwierzyłam im, że kochają zwierzęta, że ten mały Wojtuś będzie miał do końca życia opiekę i troskę. Oszukali mnie i najgorsze jest to, że oszukali tego biednego maluszka.

Handlarz dziś nie pozwolił mi nawet zrobić zdjęć, bo się śpieszył. Wypraszając mnie z podwórka, powiedział, że jak chce go ratować, to mam dzisiaj dać 1000 zł zaliczki, bo jutro przed świtem wywozi go. Powiedział mi, że on marny i słaby, prawie nie urósł. I żebym sobie dała spokój, bo nie ma co go kupować, mizerny taki, że lepiej, żeby kłopotu nie robił nikomu. Dodał, że jak wpłacę zaliczkę to on i tak nie da dużo czasu na spłatę, bo „jeszcze zdechnie mi ten trupek i stratę będę miał”.

Kochani, ratujmy małego Wojtusia, dajmy mu szansę. Proszę, zróbmy, co się da. Na tych zdjęciach z lata, które widzicie tutaj, wygląda lepiej niż w tej chwili. On jest taki przerażony i bezbronny, musimy razem mu pomóc.