Wczorajszy Światowy Dzień Osła, nie dla każdego kopytnego był dniem szczególnym. Jak na złość człowiek, zawsze potrafi wyrządzić krzywdę tam, gdzie powinien czynić najwięcej dobra…

Kochani, późnym popołudniem dowiedziałam się, że do handlarza przyjechała źrebna ośliczka. Ledwo zdążyłam złapać za telefon i już byłam na miejscu, bo wiedziałam, że czasu na ratunek jak zwykle nie będzie. Niestety się nie myliłam. Dałam jej na imię Porzeczka. W oborze stała ze wzrokiem wbitym w ścianę, nie reagowała na moją obecność, dotyk i słowa. Widać, że z ludźmi bidulka nie chce mieć już nic wspólnego…

Handlarz nie powiedział skąd ja ma, nie chciałam nalegać, bo to drażliwy temat, a on go zazwyczaj unika. Zapewne nie chce zdradzać, skąd te wszystkie osiołki do niego przyjeżdżają. Tutaj ich ginie mnóstwo, kilka w tygodniu albo i więcej.

Dziś dano mi szansę na podarowanie życia źrebnej Porzeczce. Dotykałam ją po brzuszku i mówiłam. Chciałabym jej obiecać, że przejdziemy przez to razem, a ona urodzi już w bezpiecznym miejscu, ale przecież tej pewności nie mam. Handlarz życzy sobie za jej życie 3500 zł. Dziś do końca dnia chce dostać 1500 zł zaliczki. Aż 1500… Jeśli nie zapłacę, rano ma zaplanowany transport do rzeźni. Ledwo co zdążyliśmy spłacić poprzednie zwierzęta, wybaczcie, że kolejny raz zwracam się do Was o pomoc. Nie mam innego wyjścia.

Kochani, rozumiem, że możecie mieć dość, ale może znajdzie się ktoś, kto może pomóc, wesprzeć ją grosikiem i udostępnić apel. Każde wsparcie jest teraz dla niej na wagę złota. Proszę, dołączcie do ratunku, ona nie przyjdzie do Was z prośbą o ponoć. Ja zrobię to za nią, póki jeszcze nie jest za późno.