Spuszczona głowa, przerażony i niepewny wzrok Dyzia mierzy mnie już od wejścia na podwórko handlarza. Strach i zwątpienie, tylko to czułam, kiedy patrzyłam na tą przerażoną staruszkę, uwiązaną do traktora.

Handlarz dostrzegł, że się zmartwiłam, być może specjalnie uwiązał Dyzię na widoku, dobrze wiedział, że przyjadę się rozliczyć. Kolejny raz, mimo że doskonale wie, jak bardzo chciałabym im wszystkim pomóc, pogrywa w swoje okrutne manipulacje. Nie wiem, jak może spać spokojnie, mając na sumieniu tyle biednych zwierząt. Choć dobrze znam powiedzenie „Dobry sny śni o wojnie, a zły śpi spokojnie…”.

Od razu spytałam, kiedy ta staruszka ma trafić do rzeźni i czy jest szansa na jej wykup. Chciał od ręki pieniądze, których nie miałam. Po dyskusji, która nie należała do najprzyjemniejszych, zgodził się czekać, ale chce dużą zaliczkę – 1400 zł. I muszę mu dać dzisiaj! Całe życie malutkiej to koszt 2900 zł. Już wiem, że to nie będzie proste, bo czasu nie ma wiele, a kwota ogromna. Ale przecież nie mogę nie spróbować. On powiedział jeszcze, że ma siostrę Dyzi – Dosię. Spytałam i o nią, ale nawet nie chciał mi jej pokazać, choć prosiłam. Powiedział, że mam się uwijać, bo jak się spóźnię czy będę zwlekała, to wywozi i nie mamy o czym rozmawiać.

Kochani, nie znam historii tej małej istoty, nie znam, bo handlarz chciał rozmawiać jedynie o pieniądzach za nią. Być może sam nie wie dokładnie, dlaczego Dyzia tutaj trafiła, jemu i tak zależy na jednym. A skąd, po co i dlaczego, nie jest istotne. Dyzia pewnie, gdyby mogła, opowiedziałaby światu wszystko, ale nie może. Tak samo, jak nie może poprosić o pomoc. Spójrzcie na nią i zdecydujcie sami. Czym zawiniła, żeby teraz odbierać jej życie? Co ludzie uczynili i za kogo się uważają, chcąc odebrać jej jedyną najcenniejszą rzecz.