Jakiś czas temu, kiedy byłam u handlarza, w jednej z komórek zauważyłam obdrapany zad konia, który stał w bezruchu jak zastygły posąg. Nie wydawał z siebie żadnych oznak życia, nie reagował na nic…

Wydusiłam z handlarza kilka informacji i jak się okazało, jest to ponad 20-letnia klacz, która czeka na wyrok już drugi tydzień. Handlarz tłumaczył, że ma duże szczęście, bo kilka razy ominął ją załadunek, przez różne zbiegi okoliczności. Dałam jej na imię Pestka. Pestka była w tamtym momencie dla mnie dziwnie spokojna, a być może już tak zrezygnowana, że postanowiła nawet nie reagować na ludzi. Kiedy zrobiłam jej zdjęcie, nawet nie odwróciła głowy, stała wpatrzona w ścianę, a z jej oczu nie mogłam wyczytać żadnych emocji.

Zaproponowałam handlarzowi, że ja ją wezmę. Uważam, że to, że ona jeszcze w tamtym momencie żyła, a ja spotkałam ją na swojej drodze, było pięknym zrządzeniem losu, który być może uratuje jej życie. Dla Pestki to byłaby jak szóstka w lotto, a dla mnie kolejne ocalone życie. Kolejny stopień, na tych schodach, które kierują do zmiany myślenia ludzi i świata. Wiele razy już mówiłam, że najważniejsze to zacząć od siebie.

Handlarz zgodził się, bym zabrała Pestkę ze sobą, ale kazał za nią zapłacić 7500 złotych. Jemu to na rękę, bo zwolni się miejsce, a rozliczenia dokonamy w kolejnych dniach. Do tej pory wpłaciłam już w sumie 6300 złotych. A ostatnią część pieniędzy muszę dostarczyć jutro. Wciąż brakuje 1300 złotych.

Pestka jest bardzo spokojnym i kochanym koniem, który od początku przyjazdu nie sprawia żadnych problemów. Poprawił się zdecydowanie jej stan, jest miła i towarzyska w stosunku do ludzi i innych zwierząt. Nie wiem, co robiła przez całe swoje życie, podejrzewam, że miała dużą styczność ze złymi ludźmi, bo jednak w niektórych momentach widzę, że się boi. Być może wciąż dręczą ją złe wspomnienia, ale możemy jeszcze nad tym popracować, jeśli tylko damy jej szansę i trochę czasu.

Teraz ma godne życie i jej dni są spokojne na emeryturze, ale nadal nie zapewniłam jej bezpieczeństwa. Nadal może to wszystko stracić.

Z całego serca proszę, pomóżcie zebrać środki na opłacenie handlarza i życie Pestki. Do stracenia ma teraz zbyt wiele, a jeśli się nie uda, to zawiodę i nigdy sobie tego nie wybaczę, że nie zdążyłam, a dałam jej iskierkę nadziei na zmianę. Dla Pestki teraz to wszystko, co ma, dwa tygodnie w celi śmierci, odebrały całkowicie jej nadzieję, którą ja przywróciłam, a jeśli kolejny raz ją straci i dojdzie do najgorszego, będzie to ogromna porażka. 20-letnie Pestka nie musi umierać, jeszcze nie teraz.