Aktualizacja 16.08.2022 Kochani, do jutra muszę zebrać pieniądze na zaliczkę na Dyzia. Potrzebne jest 1500 zł. Jak się nie uda to Dyzio pojedzie do rzeźni. Błagam o pomoc.

Staruszek Dyzio spojrzał się na mnie błagalnym wzrokiem. Aż przeszedł mi dreszcz po plecach. Odwrócił się i zaczął brodzić krzywymi kopytkami w bagnie odchodów w moją stronę. Niestety rzeźnicki powróz zatrzymał go w miejscu. Zaczął się szarpać i próbować wspinać. Handlarz huknął głośno i strzelił go batem przez grzbiet. Dyzio zaskowyczał. A ja się rozdarłam i wyrwałam bat handlarzowi. Gdybym nie była kobietą to handlarz pewnie by mi przyłożył. A tak tylko klnąc pod nosem wyszedł z tej śmierdzącej obory. Podeszłam do rozdygotanego Dyzia i mocno go przytuliłam a z moich oczu popłynęły łzy. Zaczęłam Dyziowi szeptać do ucha żeby się nie bał i że niedługo tu wrócę i go zabiorę do domu. Dyzio trząsł się jak w febrze i aż był mokry ze strachu. Długo go przytulałam aż wreszcie trochę się uspokoił. Jeszcze raz powiedziałam mu że go stąd zabiorę. Spojrzał się na mnie tak jakby zrozumiał.

Poszłam pogadać z handlarzem o Dyziu. Ponoć kiedyś był ozdobą minizoo, bo ma takie fikuśne umaszczenie. Dzieci go lubiły a on lubił je. Latka mijały a Dyzio dzielnie woził dzieci na swoim grzbiecie. Nadeszła starość, kopytka już były nie te, Dyzio zaczął się potykać. Pewnego dnia przyjechał duży samochód i Dyzio po trapie wyruszył w ostatnią drogę. Drogę do rzeźni.

Handlarz powiedział: Monika, Dyzio kosztuje 3000 zł, a do środy masz przynieść mi połowę.

Obiecałam Dyziowi, że go uratuję, ale bez Waszej pomocy nie dam rady. Proszę, pomóżcie!!!