Moi drodzy, chciałabym przedstawić Wam Tinę. Klacz, która została ofiarą lekkomyślności ludzi, nie mających pojęcia o hodowli koni i kosztach z tym związanych. Przyszła wiosna, wyszło słońce a oni zapragnęli mieć konia na podwórku. Bez pomyślunku, bez zastanowienia, bez jakichkolwiek kompetencji na ich temat i co najgorsze, bez pieniędzy. Utrzymanie tak wymagającego zwierzęcia to nie jest drobny wydatek, sama dobrze o tym wiem prowadząc fundację oraz posiadając wiele staruszków na utrzymaniu. Od wielu lat zajmuję się końmi i dobrze wiem, jak wiele pracy i wysiłku kosztuje utrzymanie ich, nawet jeśli chce się to robić po najmniejszych kosztach.

Tinka trafiła do małej rodziny, której zamarzył się koń przed oknem kuchni, na niewielkim ogródku, na którym nie było kompletnie miejsca do swobodnego kłusu (o galopie nie wspominając), miała stać i cieszyć ich oko oraz sąsiadów, którzy zapewne zazdrościliby majestatycznej i pięknej klaczy. 

Nie minął miesiąc, gdy okazało się, że trzeba codziennie poświęcić jej czas, a sam fakt rosnących kosztów i braku wiedzy, komplikował wszystko jeszcze bardziej. 

Przyszła więc pora na decyzje – Tinka musi zniknąć, bo oni nie dadzą sobie rady. Najszybszym sposobem pozbycia się „żywego” problemu, jest kontakt z handlarzem i niestety wiele ludzie decyduje się na taki krok, nie dając żadnej szansy pokrzywdzonemu zwierzakowi. Przecież szkoda czasu, na szukanie i wystawianie ogłoszeń, skoro rozwiązanie jest na jeden telefon… Więc Tinka, zamiast cieszyć oko i dawać mnóstwo radości, zostanie zamordowana w rzeźni i jej historia na tym się zakończy. Handlarz powiedział, że nawet się za nią nie obejrzeli, gdy wychodzili za bramę. Odeszli bez zająknięcia, odbierając pieniądze i zostawiając biedną Tinkę na pewną śmierć. Przybili jej wyrok i zapomnieli. Ci sami ludzie, którzy oferowali jej dom i bezpieczne życie.

Tinka jest śliczna, naprawdę jej maść jest obłędna i wyjątkowa, tak samo, jak ona sama. Spokojna, ufna i z ogromną chęcią do życia. Niestety, póki co, tej pewności, że przeżyje nie mam. Wszystko zależy od tego, czy uda mi się Was przekonać, do odmienienia jej losu.

Kochani, co roku wiele koni umiera przez lekkomyślność „nowych właścicieli”, to nie ich wina, lecz ludzi, którzy do tematu podchodzą zbyt pochopnie. Nie uratuję wszystkich, bo to niemożliwe, choć tak bardzo bym chciała, żeby to się zmieniło. Handlarza przekonałam do odroczenia terminu wywozu Tinki, po wpłacie zaliczki. Da nam kilka dni na zebranie całej sumy. 7600 zł kosztuje życie i przyszłość Tinki, Już udało się zebrać 7050 złotych. Dziś do końca dnia muszę wpłacić brakujące aż 550 złotych.

Jeżeli uda się uratować Tinkę, to może uda się też znaleźć dla niej dobry i kochający dom, który nie postąpi w ten sposób. Jeśli jednak nie, zagwarantuję jej spokojne życie aż do ostatnich dni pod moim domem, gdzie dołączy do reszty stada ocalonych dzięki Wam zwierząt.

Z całego serca proszę dziś o pomoc i ratunek dla Tinki, kolejnej ofiary „wiosny i snów o ślicznym koniu na podwórku”. Albo Tinka wyjedzie ze mną, albo transportem do rzeźni, gdzie czekać będzie na nią już tylko rzeźnicki hak.