Osiołek Tadzio ma trzy latka i jest potwornie przerażony

Kiedy przyjechałam do handlarza i szłam przez ciemny i śmierdzący śmiercią korytarz, usłyszałam krzyki i popiskiwania jakiegoś biedaka. W oborze handlarz właśnie próbował złapać małego osiołka, żeby zrobić mu zdjęcia. Chciał mu założyć kantar i gdzieś go uwiązać.

Lecz Tadzio był potwornie przerażony, rzucał się i kopał na wszystkie strony. Zachowywał się tak, jakby walczył o swoje życie. Cały aż się trząsł, a jego futro zaczęło robić się wilgotne od potu. Handlarz nie mógł sobie z nim poradzić i widać było że robi się wściekły. Ja mu pokażę, temu parchowi, gdzie jego miejsce – powiedział, i zaczął się rozglądać za batem. Zaraz mu wp….lę to nabierze respektu. Handlarz złapał za bat i się zamachnął, ale stanęłam pomiędzy nim a biednym Tadziem i krzyknęłam, żeby się uspokoił. Poczułam wtedy od niego smród nieprzetrawionego alkoholu. Zebrało mi się na mdłości. Lekko odepchnęłam handlarza i powiedziałam, że tak w boksie mu zrobię zdjęcia, i że nie potrzebuję pomocy.

Wściekły handlarz chyba się zorientował, że wyczułam od niego wódkę i wyszedł z obory klnąc pod nosem.

Chciałam podejść do Tadzia, ale tylko łypał na mnie wystraszonymi oczkami i cały się trząsł jak galareta. Nie chciałam go już bardziej stresować i zrobiłam zdjęcia z pewnej odległości. Nie wiem, co tu się dzieje jak mnie tu nie ma. I chyba nie chcę wiedzieć. Dlaczego ten biedny osiołek jest taki przerażony? Czy jest bity?

Straszne rzeczy tam się muszą odbywać, o których się nigdy nie dowiemy, bo zwierzęta nie umieją mówić. Nie mogą się poskarżyć na swoich oprawców.

Stałam tak, w tej przerażającej oborze, po moich policzkach jak zawsze płynęły łzy, i zastanawiałam się co robić. Chciałam już dziś zabrać biednego Tadzia, patrzyłam, jak dygocze i rozgląda się po swojej klatce szukając ucieczki. Lecz stąd się nie da uciec. Stąd jest tylko jedna droga, rozklekotaną ciężarówką, w towarzystwie innych biednych stworzeń prosto do rzeźni.

Nie udało się namówić handlarza, żeby pozwolił mi zabrać Tadzia do siebie. I żebym później zapłaciła. Myślę, że jednym z powodów było to, że chciał się na nim zemścić jak już mnie nie będzie. Poczułam się wtedy taka bezsilna i smutna, ale nic nie mogłam zrobić.

Za życie Tadzia handlarz chce 3000 złotych. Już wpłaciłam w sumie 2600 złotych, a brakujące 400 złotych muszę wpłacić dziś do końca dnia. Czasu jest naprawdę niewele.

Proszę, pomóżcie mi uratować Tadzia z rąk tego oprawcy.