Śnieżce pękło serce z rozpaczy i chce już umrzeć.
Kilka dni temu, podczas porodu straciła swoje oślątko.

Maluszek zaraz po urodzeniu nie mógł złapać oddechu, wił się w sianku i przebierał kopytkami niezdarnie. Błagalnym wzrokiem wpatrywał się w mamę i próbował ją wołać. Lecz z maleńkiego pyszczka nie wydobywał się żaden dźwięk. Tylko z wytrzeszczonych oczek płynęły łzy. 

Zrozpaczona Śnieżka nie wiedziała co robić, zaczęła lizać swojego maluszka i potrząsać go kopytkiem z nadzieją, że złapie oddech. Lecz to nie pomagało. 

Zaczęła wtedy biegać rozszalała, bo boksie i kopać w drzwi z nadzieją, że obudzi handlarza, a on coś pomoże. Niestety handlarz spał pijany w swoim barłogu. A nawet jakby nie spał to i tak nie kiwnąłby nawet palcem, żeby pomóc maleńkiemu oślątku.
Dzieciaczek słabł z chwili na chwilę, jego pyszczek zrobił się czerwony, jego ruchy robiły się coraz wolniejsze. Ostatni raz spojrzał zamglonymi oczami na mamę i umarł.

Śnieżka stanęła w miejscu, nie mogła uwierzyć w to, co widzi. Swoimi chrapkami dotknęła nieruchomego niemowlaka, raz, drugi, trzeci. Potrząsnęła go pyszczkiem i polizała. Resztką nadziei myślała, że się zaraz obudzi.
Lecz nic takiego się nie wydarzyło. Oślątko leżało nieżywe w sianku. Jego ciało było dziwnie powykrzywiane. Wtedy Śnieżce pękło serce.

Taką ją wczoraj znalazłam. Stała w kącie nieobecna i nie reagowała na nic.
Nie do wyobrażenia dla mnie jako mamy Basi jest, jak musiała cierpieć, bezsilnie patrząc, jak jej maluszek umiera. 

Życie Śnieżki jest warte 3300 zł. Wpłaciłam już 2000 zł zaliczki. Resztę muszę mu donieść jutro.

Pomóżcie mi zabrać ją do moich osiołków.

Wiem, że nic jej nie przywróci dziecka, ale może trochę złagodzi ból.