„Czuje jak w moim brzuszku, bije jeszcze jedno, mniejsze i delikatniejsze serduszku. Czuję, że to mój skarb, moja największa miłość, którego nie potrafię ochronić. Nie potrafię, choć tak bardzo bym chciała…

Czuję żal, strach i rozpacz, bo wiem, że wkrótce po mnie przyjdą i zabiorą stąd, a moje maleństwo nie będzie miało już żadnej szansy na życie. Nie zobaczę, jak stawia pierwsze kroki na swoich nieporadnych nóżkach, nawet nie będę wiedziała, jak wygląda… Ale wiedz jedno, kocham je najmocniej na świecie, mimo że jako mama, nie potrafiłam już nic więcej zrobić.”

Kochani, jest czwartek rano, a już w piątek Sabinki tutaj nie będzie. Wybaczcie mi tak krótki i chaotyczny apel, ale nie mamy czasu. Dziewczynka ma wyrok i za kilka godzin wyrusza do rzeźni. Źrebna, z maleństwem w brzuszku, które nawet nie zdąży zobaczyć tego świata, a już ma wyrok. Chcą zniszczyć wszystko, co najpiękniejsze…

Pytałam handlarza, czemu tak robi, przecież nie można wozić źrebnych zwierząt do rzeźni, ale on śmiał się tylko, że przecież mleko się nie leje po nogach, bo to wczesna ciąża i nikt nie będzie wiedział.

Handlarz chce na już 1900 zł zaliczki, inaczej nie odwoła transportu. Mamy zaledwie kilka godzin, a kwota jest ogromna. Nie wiem, czy się uda, ja tak bardzo martwię się o bidulkę, która czeka tam kompletnie sama, przerażona i ze świadomością, że już nic jej nie uratuje. W tym wszystkim najgorsze musi być czekanie na swoją kolej. 

Błagam Was o ratunek dla Sabinki. Ośliczce da się jeszcze pomóc, da się odmienić jej los. Ale sama nie dam rady tego zrobić, moje możliwości są ograniczone, więc jedyna nadzieja to Wy. Ludzie, którym los zwierząt takich jak Sabinka nie jest dziś obojętny. 

Proszę, musimy ją uratować, tu chodzi aż o dwa życia!

Monika