Aktualizacja 21.09.2022  Alarm! Niestety nie udało się wczoraj zebrać pieniędzy na ratunek dla tego maleństwa. Wybłagałam jeszcze jeden dodatkowy dzień. Dziś muszę dostarczyć te pieniądze, żeby podarować życie Nesce. Bardzo proszę o pomoc!!!

Aktualizacja 14.09.2022 – Dziękuję za aktualne wsparcie dla Neski. Dzięki Wam udało się zebrać potrzebną zaliczkę i tym samym odroczyć termin wywozu do rzeźni. Do wtorku muszę zapłacić brakujące 1600 zł. To już ostateczny termin. Handlarz już nie ma cierpliwości i chce ją zawieźć do rzeźni. Pomocy!

Aktualizacja 13.09.2022  Kochani, niestety wczoraj nie udało się zebrać zaliczki na życie Neski. Wciąż brakuje 350 zł. Nie pozwólmy jej umrzeć. Błagam o pomoc!

Czarna jak węgiel Neska obraca się cały czas lewą stroną. Jest ślepa na jedno oczko a na drugie niedowidzi. Ostanie osiem miesięcy spędziła w czarnej komórce bez światła. Samotna aż go granic wyobraźni, wsłuchując się w odgłosy z tego pięknego zewnętrznego świata oblanego słońcem.

Neska tym swoim jednym sprawnym oczkiem próbowała wypatrzyć w ciemności pomoc. Lecz nadaremnie. Brodząc w bagnie odchodów widziała tylko cienie przemykających się pod ścianami szczurów. Uważała że są one najszczęśliwszymi zwierzakami na świecie. Bo są wolne. Mogą wejść tu do tego paskudnego miejsca. Ale mogą też w każdej chwili z niego wyjść do tego pięknego świata na zewnątrz. Przemknąć się przy sianie i uciec na łąkę.

Neska niestety nie mogła opuścić tego więzienia. Targana wspomnieniami marzyła tylko o jednej rzeczy. O chodzeniu po pięknej, zielonej łące i skubaniu trawy. I żeby słonko ogrzewało jej czarne plecki. Nic więcej nie oczekiwała od życia.

Raz dziennie ktoś otwierał drzwi komórki, wstawiał wiadro z wodą i wrzucał wiecheć siana. To był tylko jeden moment w ciągu dnia, w którym mogła zobaczyć odrobinę prawdziwego świata. A później znów zapadała w przepełnioną nieskończonym smutkiem i tęsknotą ciemność.

Tak Nesce mijały miesiące. Promyk nadziei na wolność tlił się coraz słabiej. W tym czasie straciła całkiem wzrok w jednym oku a to drugie słabło z tygodnia na tydzień.

Lecz pewnego dnia drzwi komórki otworzyły się na rozcież i Neska niepewnym, chwiejnym krokiem wyszła na zewnątrz. Przed wejściem stał już duży samochód. Do Neski podszedł handlarz, szarpnął ją za kantar i wciągnął na pakę. Neska pełna nadziei weszła do samochodu. Nie wiedziała że wyruszyła w ostatnią drogę. Drogę na rzeźnicki hak, z kilkudniowym przystankiem w handlarskiej oborze.

Spotkałam ją wczoraj u handlarza. Bidulka tym jednym zdrowym oczkiem rozglądała się wokoło. Szukała zielonej łąki i słonka. Lecz zamiast tego widziała tylko gnój i czarne ściany obskurnej obory.

Życie Neski kosztuje 3200 zł. A do wtorku 13 września muszę przynieść zaliczkę 1600 zł. 

Błagam Was o pilną pomoc!