Misio jest stary. Niepotrzebny nikomu, a jego historia jest tragiczna. Przez wiele lat na swoich małych, niezaradnych nóżkach woził dzieci. Dosiadały go codziennie, a on posłusznie wykonywał swoją pracę, zabawiał je i uczył. Miał bardzo ciężko, przez co dziś, jest mocno wyeksploatowany i zniszczony. Nie da rady dłużej służyć, więc dla człowieka stał się zbędny. Kuleje, potyka się, dużo leży. Starość i ciężka praca zebrały żniwo, skazują go tym samym na zabicie w rzeźni.

Konie mogą żyć, póki pracują, a gdy robią się stare, ich los zostanie przesądzony i jadą do ubojni. Nikogo nie interesują wypracowane godziny ani wydreptane kilometry. Nie zarabiasz, nie żyjesz. Starość jest nieekonomiczna, a utrzymanie „darmozjada” się nie opłaca.

Malutki Misio został już odwieziony do handlarza i jedzie do rzeźni pierwszym transportem po świętach. Będzie musiał się wspiąć na trap ciężarówki. Czy dojedzie żywy do ubojni, czy zadepczą go inne konie? Cokolwiek się nie stanie, nie wyjdzie z tego żywy.

Handlarz chce za życie i transport staruszka 2400 zł. Dał czas do 27 grudnia na spłatę. Jeśli nie uda się zebrać całej kwoty, Misia zabiją, a my nigdy nie będziemy w stanie nic dla niego zrobić.

Proszę, ratujmy go, podarujmy mu w te święta najcenniejszy z prezentów – życie.