Moi Drodzy, wczoraj zadzwonił do mnie handlarz z propozycją, którą bardzo ciężko mi by było odrzucić, nie mogłam tego zrobić. Dobrze wiecie, jak bardzo kocham zwierzęta i najchętniej, jeśli tylko bym mogła, ocaliłabym wszystkie.

Niestety to nie jest możliwe, ale mogę spróbować choć kilka, bo znów znalazł się biedaczek, który czeka na pomoc. Jeśli się nie uda, ten weekend będzie jego ostatnim.

To Krzyś, przyjechał, ze szkółki… Wbrew pozorom jest naprawdę dużo zwierząt z takich miejsc, choć nikt się do tego otwarcie nie przyzna, a biznes się kręci. Krzyś ma, ponad 20 lat i setki godzin spędzonych pod siodłem z dziećmi na grzbiecie, pracował również w hipoterapii, gdzie uczył dotyku i pracy ze zwierzęciem najbardziej wymagających ludzi.

W Krzysiu drzemie mnóstwo miłości, jest oswojony i łagodny, jednak stary i jego możliwości mocno w ostatnim czasie się ograniczyły, przez co trafił do handlarza. Handlarz zaprosił mnie na obejrzenie go i z propozycją, bym wzięła go, jeśli chcę, a on dobrze wie, że chcę i nie odpuszczę. Często kusi go chęć, choć minimalnie większego zarobku niż w rzeźni, bo za Krzysia ode mnie chce 7200 zł. W rzeźni dostanie mniej, ale pieniądze są pewne i nie trzeba czekać. Czasu jak zwykle nie ma, bo tutaj czas to pieniądz, jeden przyjeżdża gdy drugi wyjeżdża. U mnie tej pewności że pieniądze będą na czas, handlarz nie ma. Najpóźniej w sobotę rano muszę dać mu znać, czy mam pieniądze czy nie. Oczywiście podejmę się takiej próby, spróbuję wyprosić u Was pomoc, nie zostawię Krzysia samego w tej sytuacji. Nie zgadzam się na tak tragiczne w skutkach uprzedmiotowienie zwierząt i skazywanie ich na śmierć za niewinność i to jeszcze po tylu latach ciężkiej pracy. To uwłaczające i poniżające.

Życie Krzysia kosztuje 7200 złotych, Już wpłaciłam zaliczkę 1000 złotych, ratę 2000 złotych a dziś muszę jeszcze uzbierać aż 1500 złotych, które handlarz kazał dopłacić.

Każdy grosz w tej chwili jest bardzo cenny i może przyczynić się do tego, że Krzysiu spędzi spokojną starość w dobrym i bezpiecznym miejscu. Kto wie, może nawet w domu adopcyjnym. Musimy jednak najpierw mu pomóc, innego wyjścia nie ma.