Kochani moi, w ubiegłym roku na targ koni do Pajęczna została przywieziona Kinia. Wielka, ciężka klacz zimnokrwista. Klacz niebywale spokojna i poczciwa. Na ten sam targ z rodzicami przyjechała Nikola. Oni wszyscy przyjechali do Kini. Nikola znała Kinie od dawna i kochała ją tak, jak kochać konia potrafią tylko małe dziewczynki. Wtulona w swoją końską przyjaciółkę, która stała w oczekiwani na klienta uwiązana do rury między innymi końmi. Z rękami wplecionymi w jej jasną grzywę, zalewała się łzami bo wiedziała, że rodziców nie stać na zakup Kini, a klacz zimnokrwista, nieźrebna, niż znajdzie klienta innego niż ubojnia.

Znałam handlarza, który wystawiał na sprzedaż Kinie, od niego czasem konie. Wiedząc o sytuacji nie mogłam przejść obojętnie i zostawić Kini i Nikoli. Ustaliliśmy cenę, dałam handlarzowi zaliczkę. Do spłaty zostało 10000, które zgodził się rozłożyć na raty. Kinia prosto z targu została przewieziona do domu Nikoli i jej rodziców, którzy mają inne konie. Radości nie było końca.

Przez te kilka miesięcy handlarz kilkukrotnie upominał się o spłatę klaczy. Dawałam mu niewielkie raty, a że wykupowaliśmy od niego inne konie, ustępował i czekał dalej na pieniądze. Nie był zadowolony ale skoro zarabiał, przystawał na moje warunki.

Liczyłam, że pomału, pomału uda mi się Kinię spłacić bez robienia kolejnej zbiórki. Koń cały czas miał ogrom miłości i cudowną opiekę Nikoli i jej rodziny, więc byłam spokojna.
Ale sytuacja się zmieniła.