Maleńki Felek całe swoje kucykowe życie spędził w kurniku. Przywiązany do grzędy dojadał odpadki z gospodarstwa, które jedzą kury. Nie widział ni słońca, ni trawki.

Z zewnątrz dochodziły czasami odgłosy innych koni. Próbował wtedy zerwać rzeźnicki powróz, którym był przywiązany i uciec na wolność. Lecz pętla na szyi tylko się zaciskała. Przerażająca tęsknota i samotność z dnia na dzień wyniszczały jego maleńkie serduszko. Obrzydliwy smród kurzych odchodów był nie do wytrzymania. Ale najgorsza była samotność. Z dzieciństwa pamiętał inne kucyki.

Wesołe zabawy z nimi na podwórku, zieloną trawę i przestrzeń dookoła. Lecz było to już tak dawno, że nie wiedział, czy to prawda, czy tylko sen. Wszystko już mieszało mu się w główce. Handlarz mówi, że nie miał miejsca w oborze i zamknął Felka w kurniku. I tak już zostało.

Co za bestialstwo z jego strony, żeby uwięzić takiego malucha w komórce bez kontaktu z innymi końmi. To jest niewyobrażalne. Dobrze, że byłam akurat tam i go usłyszałam, bo w sobotę Felek ma jechać do rzeźni. Gdyby nie ten przypadek to świat nawet by się o nim nie dowiedział. Felek prosto z kurnika pojechałby na śmierć. A tak to mam trzy dni na zebranie pieniędzy. Błagam, pomóżcie mi uratować Felka. Jego życie kosztuje 2400 zł i w piątek muszę za nie zapłacić.