Czaruś, ty będziesz miał na imię Czaruś… Bo twój wdzięk oczarowałby chyba każdego.

Kiedy byłam u handlarza, z jednego boksu wydobywało się ciche i spokojne sapanie, ściana była bardzo wysoka, więc musiałam stanąć na palcach, żeby zajrzeć. Moim oczom ukazał się potężny koń o kasztankowej maści. Piękny… pomyślałam i od razu zaczęłam dopytywać handlarza o co chodzi.

Kim on jest? Co tu robi? Taki młody? Handlarz zaczął się przechwalać, że kupił go od zięcia, że w zasadzie to pół darmo, a zarobi na nim krocie. No tak… zapewne chciał się przypodobać teściowi, tylko jakim prawem kosztem bezbronnego zwierzęcia. Ludzie są bez serc, jedni oddadzą po latach przyjaciela na rzeź, inni, by tylko zyskać w oczach czyjąś sympatię, odbiorą prawo do życia. Ot taka kolej rzeczy w tym podłym i zakłamanym świecie.

Zapytałam o cenę, choć wiedziałam, że będzie duża. Bo Czaruś jest bardzo duży, to koń pociągowy, którego waga jest ponad przeciętna. Usłyszałam, że przecież nie dam rady, że mam dać sobie spokój. Nie odpuszczę, męczyłam go na tyle długo, że uległ. Życie Czarusia jest warte 7900 zł. Do tej pory przekazałam już handlarzowi 7250 zł. A brakujące 650 zł muszę dostarczyć jutro do południa. Handlarz chce mieć pustą oborę na Święta i wywiezie go do rzeźni.

Niestety po ostatnim wybryku jednego z nich, stałam się już dużo mniej ufna. Już wiem, że zaliczka nie daje pewności, a czas goni każdego, więc jak najszybciej muszę zacząć działać. Kochani, tutaj nie ma owijania w bawełnę niczego, jest jedno wyjście z tej sytuacji, albo my, albo rzeźnia. Wiem, że z przyjemnością zabiją Czarusia dla zysku, to młodziutki koń, którego mięso jest bardzo pożądane. Jeśli jakimś cudem uda nam się go ocalić, dla niego będzie to największa wygrana w życiu. Wyzwanie jest duże, ale po tym, jak wspólnie już uratowaliśmy równie potężnego Srokatego, który dziś pod okiem specjalistów wraca do zdrowia, wierzę, że i tym razem damy radę. Proszę o pomoc, Czaruś na to zasługuje.