„Proszę, zatrzymaj się na chwilę i wysłuchaj mnie. Mam na imię Jadzia. Jestem małą, niechcianą kucką, której życie wyceniono na wagę mięsa. Moje kopyta bolą, jakby płonęły – ochwat to ciężka choroba, która z każdym dniem odbiera mi siły, a z nimi i nadzieję.

Nie zrobiłam nic złego, ale jestem odtrącana. Za to, jak wyglądam, za to, że jestem chora i za to, że nie mogę już nikomu służyć. Kiedyś marzyłam, że ktoś mnie pogłaszcze, że znajdę swój kawałek ziemi i ciepło w czyimś sercu. Teraz moją przyszłość zobaczysz przez okno ciężarówki, która wkrótce zawiezie mnie na rzeź.

Nie proszę dziś o wiele. Tylko o jedno spojrzenie, które dostrzeże we mnie coś więcej niż ból i słabość. O jedną dłoń, która da mi szansę, zanim będzie za późno.

Ja już nie mam siły walczyć sama.”

Kochani, zobaczcie na tę bidulkę… Kiedy widziałam jak drepta nieporadnie, miałam szklane oczy. Nie mogłam odmówić jej pomocy, nie potrafię tak…

Jadzia jest zniszczona, bardzo słaba i chora na ochwat. Prócz w rzeźni, nie ma gdzie szukać swojego miejsca. To jej jedyna nadzieja na ratunek.

Kucka ma jutro z samego rana wyjechać na rzeź. Handlarz chce się jej pozbyć jak najszybciej, ale zgodził się mi ją odsprzedać. Warunkiem jest wpłacona dzisiaj zaliczka, potrzebujemy zebrać aż 900 zł na jej życie. Koszt wykupu chorej dziewczynki to aż 3500 zł. Może znajdzie się kilka osób, która zechce jej pomóc. Możemy podarować jej dom i zapewnić leczenie, które również nie będzie najtańsze. Ale ona na to zasługuje. Nie chcę nawet myśleć, jak wiele przeszła… Wystarczy spojrzeć na to jak wygląda, by stwierdzić, że jej życie do pięknych nie należało.

Kochani, to tylko kilka godzin. Błagam z całego serca o pomoc dla bidulki! Uratujmy ją i dajmy szansę na normalne życie.

Monika